ਮਾਂ

ਮਾਂ

ਕੱਲ ੧੨ ਮਈ ੨੦੨੪ ਦਿਨ ਐਤਵਾਰ “ਮਾਂ ਦਿਵਸ” ਵਿਸਵ ਪੱਧਰ ਤੇ ਮਨਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ । ਲੇਕਿਨ ਵੇਖਿਆ ਜਾਵੇ ਤਾ ਇੱਕ ਦਿਨ ਆਪਨੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਸਮਰਪਿਤ ਕਰਨਾ ਮੈਨੂੰ ਕੋਈ ਵੱਡੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਲਗਦੀ। ਕਿਉਕਿ ਮੇਰੇ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ ਕੋਈ ਇਕ ਦਿਨ ਮਾਂ ਦਾ ਨਹੀ ਹੁੰਦਾ ਸਗੋ ਹਰ ਦਿਨ ਮਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਅੱਜ ਕੱਲ ਇਸ ਮਲਟੀ ਮੀਡੀਆਂ ਦੇ ਢੌਰ ਵਿੱਚ ਅਸੀ ਇਹਨੇ ਗ੍ਰਸ ਗਏ ਹਾ ਕਿ ਉਸ ਤਰਾਂ ਤਾ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਅਸੀ ਪਾਣੀ ਦਾ ਘੁੱਟ ਨਹੀ ਪੁਛਦੇ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵ ਪੱਧਰ ਤੇ ਘੋਸ਼ਿਤ ਮਾਂ ਦਿਵਸ ਨੂੰ ਬੜੇ ਧੂਮ ਧਾਮ ਨਾਲ ਮਨਾਉਦੇ ਹਾਂ।

ਇਹ ਲੇਖ ਪਾਠਕਾਂ ਨੂੰ ਨਸੀਹਤ ਦੇਣ ਲਈ ਨਹੀ ਲਿੱਖ ਰਿਹਾ ਸਗੋ ਮੈ ਇਸ ਹੀ ਸ੍ਰੇਣੀ ਵਿੱਚ ਹੀ ਆਉਦਾ ਹਾਂ। ਮੈ ਵੀ ਜਾਣੇ ਅਨਜਾਣੇ ਕਈ ਵਾਰ ਆਪਨੀ ਮਾਂ ਦਾ ਦਿਲ ਦੁਖਾਇਆ ਹੈ। ਕਈ ਵਾਰ ਮਾਂ ਅਗੇ ਉਚੀ ਆਵਾਜ ਵਿੱਚ ਬੋਲਿਆ ਹਾਂ। ਕਈ ਵਾਰ ਲੜਿਆ ਹਾਂ। ਕਿਉਕਿ ਸਾਨੂੰ ਇਨਸਾਨਾ ਨੂੰ ਉਹਨੀ ਦੇਰ ਉਹ ਚੀਜ ਦੀ ਕਦਰ ਨਹੀ ਹੁੰਦੀ ਜਿਹੜੀ ਉਹਦੇ ਕੋਲ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਆਸਾਨੀ ਨਾਲ ਮਿਲੀ ਹੋਵੇ।

ਕਿਸੇ ਨੇ ਖੂਬ ਲਿਖਿਆ ਹੈ

“ਜਦ ਮਾਹੀ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਬੈਠਾ ਸੀ ਮੈ ਟਿਚ ਜਾਣਿਆ ਉਹਨੂੰ 
ਜਦ ਮੈ ਮਾਹੀ ਦੀ ਕਿਮਤ ਜਾਣੀ ਤਾ ਮਾਹੀ ਨਾ ਮਿਲਿਆ ਮੈਨੂੰ”

ਇਹੀ ਹਾਲ ਅਸੀ ਹਰ ਇੱਕ ਚੀਜ ਨਾਲ ਕਰਦੇ ਹਾਂ। ਕਿਸੇ ਵੀ ਚੀਜ ਦੀ ਕੀਮਤ ਸਾਨੂੰ ਉਸ ਦੇ ਜਾਣ ਮਗਰੋ ਹੀ ਪਤਾ ਲਗਦੀ ਹੈ। ਇਹਦਾਂ ਹੀ ਅਸਲ ਵਿਚ ਮਾਂ ਅਤੇ ਪਿਉ ਦੀ ਕਦਰ ਉਸ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਹੁੰਦੀ ਜੋ ਆਨਾਥ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਸਬੰਧ ਵਿੱਚ ਮੈਨੂੰ ਇੱਕ ਕਹਾਣੀ ਯਾਦ ਆਈ ਹੈ। ਇਹ ਇੱਕ ਬੱਚੇ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਹੈ।

 ਇਸ ਕਹਾਣੀ ਦਾ ਨਾਮ ਹੈ 

“ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਝੂਠੀ”

ਉਸ ਬੱਚੇ ਦਾ ਨਾਮ ਰਾਜੂ ਸੀ। ਉਹ ਤੇ ੳਹਦੇ ਮਾਂ ਪਿਉ ਇੱਕ ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਪਿੰਡ ਵਿਚ ਬੜੇ ਖੁਸ਼ਹਾਲ ਰਹਿੰਦੇ ਸੀ। ਪਰ ਕੁਝ ਸਾਲ ਬਾਅਦ ਆਚਾਨਕ ਉਹਦੀ ਮਾਂ ਬਿਮਾਰ ਪੈ ਜਾਂਦੀ।ਅਤੇ ਇੱਕ ਦਿਨ ਰਾਜੂ ਦੀ ਮਾਂ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।ਕੁਝ ਚਿਰ ਤੇ ਇਹਦਾ ਹੀ ਚਲਿਆ ਲੇਕਿਨ ਪਿੰਡ ਵਾਲਿਆ ਦੇ ਜੋਰ ਲਾਉਣ ਅਤੇ ਰਾਜੂ ਦੇ ਛੋਟੇ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਉਸ ਦੇ ਪਿਉ ਨੇ ਦੁਜਾ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾ ਲਿਆ। ਰਾਜੂ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਮਾਂ ਪਿਉ ਫਿਰ ਖੁਸ਼ਹਾਲ ਰਹਿਣ ਲਗ ਪਏ। ਲੇਕਿਨ ਆਪਨੀ ਔਲਾਦ ਦਾ ਦਰਦ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਜਾਂ ਪਿਉ ਨੂੰ ਹੀ ਹੁੰਦਾਂ ਹੈ। ਰਾਜੂ ਬਹੁਤ ਸ਼ਰਾਰਤੀ ਬੱਚਾ ਸੀ। ਪਹਿਲਾ ਤਾ ਉਸ ਦੀ ਸੁਤੇਲੀ ਮਾਂ ਨੂੰ  ਰਾਜੂ ਦੀਆਂ ਸ਼ਰਾਰਤਾਂ ਚੰਗੀਆ ਲਗਦੀਆਂ ਸਨ। ਲੇਕਿਨ ਹੁਣ ਕਿਸੇ ਕਾਰਨ ਵਸ ਉਹ ਰਾਜੂ ਤੋ ਘ੍ਰਿਨਾ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਈ । ਇਕ ਦਿਨ ਰਾਜੂ ਨੇ ਬੜੀ ਸ਼ਰਾਰਤ ਕੀਤੀ ਉਸ ਤੋ ਤੰਗ ਆਈ ਉਸ ਦੀ ਸੁਤੇਲੀ ਮਾਂ ਨੇ ਉਸ ਦੀ ਰੋਟੀ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿਤੀ। ਰਾਜੂ ਪਿਛਲੇ ਪੰਜ ਦਿਨਾ ਤੋ ਭੁਖਾ ਸੀ ਤੇ ਆਚਾਨਕ ਛੇਵੇਂ ਦਿਨ ਬੇਹੋਸ਼ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਉਹਦਾ ਪਿਉ ਉਹਨੂੰ ਡਾਕਟਰ ਕੋਲ ਲੈ ਕਿ ਜਾਂਦਾ। ਡਾਕਟਰ ਚੈਕਅਪ ਕਰਦਾ ਤੇ ਕਹਿੰਦਾ ਇਹ ਬੱਚਾ ਪਿਛਲੇ ਚਾਰ-ਪੰਜ ਦਿਨਾਂ ਤੋ ਭੁਖਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹਦੇ ਪਿਉ ਨੂੰ ਡਾਂਟ ਦਾ ਤੇ ਅਗੇ ਤੋ ਰਾਜੂ ਦਾ ਖਿਆਲ ਰੱਖਣ ਲ਼ਈ ਕਹਿੰਦਾ।

ਥੋੜੀ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਰਾਜੂ ਹੋਸ਼ ਵਿੱਚ ਆਉਦਾ ਤੇ ਆਪਣੇ ਪਿਉ ਨੂੰ ਮਿਲਦਾ ਤੇ ਉਹਦਾ ਪਿਉ ਉਹਨੂੰ ਡਾਟ ਦਾ ਕਿ ਤੂ ਭੁਖਾਂ ਕਿਉ ਰਿਹਾ। ਇਹ ਸੁਣ ਕੇ ਰਾਜੂ ਰੋ ਪੈਦਾ ਅਤੇ ਕਹਿੰਦਾ ਪਿਤਾ ਜੀ ਮੇਰੀ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਝੂਠੀ ਸੀ ਤੇ ਇਹ ਮਾਂ ਸੱਚੀ ਹੈ। ਉਹਦਾ ਪਿਉ ਕਹਿੰਦਾ ਇਹ ਤੂ ਕੀ ਕਹੀ ਜਾਂਦਾ । ਫਿਰ ਰਾਜੂ ਕਹਿੰਦਾ ਪਿਤਾ ਜੀ ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਜਦੋ ਮੈ ਸ਼ੈਤਾਨੀ ਕਰਦਾ ਸੀ ਤੇ ਕਹਿੰਦੀ ਸੀ ਕਿ ਤੈਨੂੰ ਮੈ ਕੁਟੂ ਮਾਰੂ ਅਤੇ ਰੋਟੀ ਨਹੀ ਦੇਵਾਂਗੀ ਲੇਕਿਨ ਕਿਸੇ ਨਾਂ ਕਿਸੇ ਬਹਾਨੇ ਦੇ ਹੀ ਦਿੰਦੀ । ਪਰ ਮੇਰੀ ਨਵੀ ਮਾਂ ਨੇ ਉਹੀ ਗਲ ਕਹੀ ਤੇ ਅੱਜ ਪੰਜਵਾਂ ਦਿਨ ਹੈ ਤੇ ਮੈ ਭੁਖਾ ਵਾਂ।ਇਸ ਲਈ ਪਿਤਾ ਜੀ ਮੇਰੀ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਝੂਠੀ ਸੀ ਤੇ ਇਹ ਮਾਂ ਸੱਚੀ ਹੈ।

ਵੇਖਿਆ ਜਾਵੇ ਤੇ ਇਹ ਕਹਾਣੀ ਕਲੇ ਰਾਜੂ ਦੀ ਨਹੀ ਅਸੀ ਸਭ ਦੀ ਹੈ।ਕਿਉਕਿ ਆਪਣੇ ਮਾਂ ਅਤੇ ਪਿਉ ਤੋ ਬਿਨਾਂ ਕੋਈ ਨਹੀ ਪੁਛਦਾ। ਜੇ ਕੋਈ ਹੈਗਾ ਤੇ ਤੋਕਦਾ ਕਿਤੇ ਉਸ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਪੁਛ ਕੇ ਵੇਖੋ ਜਿਹਦੀ ਮਾਂ ਬਾਪ ਨਹੀ ਹੈਗੇ ਉਹਨੂੰ ਕੋਈ ਟੋਕਨ ਵਾਲਾ ਹੀ ਨਹੀਂ। ਇਹ ਲੇਖ ਮੈ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਨਸ਼ੀਹਤ ਦੇਣ ਲਈ ਨਹੀ ਲਿੱਖ ਰਿਹਾ ਕਿਉਕਿ ਮੈ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਬੱਚਿਆ ਆਉਦਾਂ ਜਿਹੜੇ ਆਪਣੇ ਮਾਂ ਪਿਉ ਅਗੇ ਬੋਲਦੇ ਆ ਜਾ ਤੋੜਵਾਂ ਜਵਾਬ ਦਿੰਦੇ ਆ। ਲੇਕਿਨ ਮੈ ਸੋਚਿਆ ਬਦਲਿਆ ਜਾਵੇ ਆਪਨੇ ਆਪ ਨੂੰ। ਸੁਧਿਰਿਆ ਜਾਵੇ ਅਤੇ ਇਹ ਲੇਖ ਵਿਚ ਸਿਰਫ ਆਪਣੇ ਦਿਲ ਦੇ ਖਿਆਲ ਲਿੱਖ ਰਿਹਾ ਹਾਂ।

ਦੂਆ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਮੇਰੇ ਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਸਾਰਿਆ ਦੇ ਮਾਂ ਪਿਉ ਹਸਦੇ ਵਸਦੇ ਅਤੇ ਖੁਸ਼ਹਾਲ ਰਹਿਣ। ਸਾਰਿਆ ਕੋਲ ਇੱਕ ਮਾਂ ਪਿਉ ਹੁੰਦੇ ਮੈਨੂੰ ਰੱਬ ਨੇ ਕਈ ਮਾਵਾਂ ਦਾ ਪਿਆਰ ਦਿਤਾ ਮੇਰੀ ਜਨਮ ਦੇਣ ਵਾਲੀ ਮਾਂ।ਮੇਰੀਆ ਭੈਣਾ ਤੋ ਮੈਨੂੰ ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਵਰਗਾ ਪਿਆਰ ਮਿਲਿਆ।ਮੇਰੀ ਵੰਡੀ ਮਾਂ (ਤਾਈ ) ਤੋ ਵੀ ਮਾਂ ਵਰਗਾ ਪਿਆਰ ਮਿਲਿਆਂ। ਇਹਦਾ ਕਿਉ ਮਿਲਿਆ ਕਿਉਕਿ ਮੈ ਘਰ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋ ਛੋਟਾ ਸੀ। ਮੇਰੇ ਦਾਦੀ ਦਾਦਾ ਜੀ ਤੇ ਛੇਤੀ ਛੱਡ ਕੇ ਚਲੇ ਗਏ ਜੇ ਹੁੰਦੇ ਤਾ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਹੁੰਦਾ। ਇਸ ਲਈ ਮੈ ਸੋਚਿਆ ਮੈ ਹੁਣ ਆਪਨੇ ਆਪ ਤੇ ਕੰਨਟਰੋਲ ਕਰਨਾ ਸਿੱਖਨਾ।ਤੂਸੀ ਸਾਰੇ ਵੀ ਆਪਣੇ ਆਪਣੇ ਸੁਝਾਵ ਦਿਉ ਜਰੂਰ ਕਿ ਕਿਦਾ ਆਪਨੇ ਆਪ ਨੂੰ ਬੱਦਲਿਆ ਜਾਵੇ।

                                                                                                                                                       The Mother

Yesterday, May 12, 2024, Sunday "Mother's Day" was celebrated globally. But if you look at it, I don't think it is a big deal to dedicate one day to your mother. Because according to me, one day does not belong to mother, but every day is with mother. Nowadays, in this era of multi media, we have become so engrossed that we do not ask our mother for a sip of water and we celebrate Mother's Day declared globally with great fanfare.

I am not writing this article to warn the readers, I fall in this category also. I have also unknowingly hurt my mother's heart many times. Many times I had spoken in a loud voice. I have fought many times. Because we humans don't appreciate the things that we have or that we got easily.

Someone has written well

“ਜਦ ਮਾਹੀ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਬੈਠਾ ਸੀ ਮੈ ਟਿਚ ਜਾਣਿਆ ਉਹਨੂੰ 
ਜਦ ਮੈ ਮਾਹੀ ਦੀ ਕਿਮਤ ਜਾਣੀ ਤਾ ਮਾਹੀ ਨਾ ਮਿਲਿਆ ਮੈਨੂੰ”

We do the same with everything. We know the value of anything only after it is gone. This is how the mother and father really value the child who is an orphan. I am reminded of a story in this connection. This is a child's story.

"My mother is a liar"

That child's name was Raju. He and his parents lived very happily in a small village. But after a few years suddenly his mother fell ill. And one day Raju's mother died. This went on for some time but due to the insistence of the villager and because of Raju's youth, his father arranged a second marriage. Raju and his parents started living happily again. But the pain of one's children happens only to their mother or father. Raju was a very naughty child. At first, his stepmother liked Raju's mischief. But now for some reason she started hating Raju. One day, Raju did a lot of mischief, his stepmother got fed up with him and stopped his bread. Raju was hungry for the last five days and suddenly on the sixth day he fainted and his father took him to the doctor. The doctor checks up and says that this child is hungry for the last four-five days and asks his father to take care of Raju from now on.

After a while Raju regains consciousness and meets his father and his father asks him why are you hungry. Hearing this, Raju cries and says father, my own mother was a liar and this mother is true. His father says, what would you have been called? Then Raju says, Father, my mother used to do devilish things and used to say that I will beat you and I will not give you bread, but she would give me by anyway. But my new mother said the same thing and today is the fifth day and I am hungry. So father, my own mother was a liar and this mother is true.

Let's see and this story is not of Raju, but of all of us. Because no one asks except his mother and father. If there is someone who wants to ask that person, who does not have parents, he has no token. I am not writing this article to give admonition to anyone, because I am also one of those children who speak in front of their parents and give rude answers. But I thought I should change myself. Be corrected and I am writing only the thoughts of my heart in this article.

I pray that my parents and all of yours may be smiling and happy. All had one mother and father. God gave me the love of many mothers. My birth mother. The reason for this was because I was the youngest in the house. That's why I thought I should learn to control myself now. All of you must give your own suggestions. 

Thank you